Nagbibigay na, sinasakal pa.Sagot: Bote, 17. Hindi tao, hindi hayop, hindi apoy ngunit nagbibigay ng init sa katawan.Sagot: Jacket, 232. Nagsaing si Kurukutong,Kumukuloy walang gatong.Sagot: Sabon, 223. Ang lahat, may kasukat. Sagot: Pusa 5. Mga bugtong tungkol sa wolves ay naging napaka-popular sa mga bata dahil hayop na ito ay nauugnay ang mga ito na may ilang mga masasamang halimaw. Nakapaglalakad at nakalilipad. Maliit na bunduk-bundukan, parang payong sa kalawakan. Di man isda, di man itik; nakahuhuni kung ibig.Sagot: Palaka, 46. Ang uloy nalalaga ang kataway pagala-gala.Sagot: Sandok, 56. Sa walang buhay inihayag,Ang liham ng pagliyag.Noong malinis ay hinahamak,Nang magkaguhit ay kinakausap.Sagot: Papel, 220. Maliit at malaki, iisa ang sinasabi.Sagot: Relo, 111. Sagot: Pusa 2. Halaman ng dunong, walang dilig maghapon, araw-araw kung bilangin isang taon kung tapusin.Sagot: Kalendaryo, 72. Nang maliit ay sirkero,Nang lumaki ay musikero.Sagot: Palaka, 65. Laro ito na paramihan,Ng mga sigay na naglalakaran,Pinamamasyal sa lungga-lunggaan,Bago magpunta sa kwebang tahanan.Sagot: Sungkaan, 142. 5. Tubig na pinagpala walang makakuha kundi munting bata.Sagot: Gatas ng Ina, 3. Kalihim Bugtong #426 Tagasinop ng ulat na napag-usapan . Isang uod na puro balahibo, kapag nadikit sa iyo ang ulo ay tiyak mangangati ang balat mo.Sagot: Higad / Tilas, 31. Kayraming nakahiga, iilan lamang ang abot sa lupa.Sagot: Bakod, 45. Kay lapit-lapit na sa mata, di mo pa rin makita.Sagot: Tenga, 27. Langgam: Maliit pa si kumpare, Nakakaakyat na sa tore. 2. Daanan ng tubig sa ilalim ng lupa,Kung mabubutas ito lagot ka sa mikrobyo.Sagot: Tubo, 192. Ikaw na humihiwa-hiwa ay siya pang lumuluha.Sagot: Sibuyas, 14. Kung manahi y nagbabaging at sa gitnay tumitigil.Sagot: Gagamba, 29. Hindi donat na kinakain pero may butas din. Bugtong. Tatlong bundok ang tinibag, bago narating ang dagat.Sagot: Niyog, 8. Tiket sa sinehan sa kaniya kinukuhaKailangang magbayad at pumila ka.Sagot: Takilyera, 155. Manok . Mga Bugtong Tungkol sa Prutas. 2. Sagot: Kidlat 5. Hayan na, hayan na, di mo pa makita.Sagot: Hangin, 4. Bugtong-bugtong, hindi mabitawan kahit may kasalanan.Sagot: Pag-ibig, 1. Tipaklong: Ang ulo ay kabayo, Ang leeg [balabal] ay pare, Ang katawan ay uod, Ang paa ay lagare. Baboy sa kaingin, natapo'y walang pagkain. Kapag bago ay mahina, matibay kapag naluma.Sagot: Semento, 126. Isang bayabas pito ang butas. Hindi pari, hindi hari, nagdadamit ng sari-sari.Sagot: Paruparo, 41. pagkain ng mga Bagay. Nakatindig walang paa, may tiyay walang bituka.Sagot: Baso, 54. Butot-balat, lumilipad.Sagot: Saranggola, 2. Nagbaging lang si Tarsan,Nahati na ang lansangan.Sagot: Zipper, 206. Bibingka ng hari, hindi mo mahati.Sagot: Tubig, 8. Mga Bugtong Tungkol sa Bagay 1. Sinamba ko muna bago ko nililo.Sagot: Sambalilo, 123. Sagot: Kulog 2. Elepante: Anong hayop ang dalawa ang buntot? Sasakyan itong may gulong na tatloAng nagpapaandar dito ay padyak o krudo.Sagot: Traysikel, 180. Sagot sa bugtong na ito, kasoy. Depende dito na iyong tuntunganAng iyong katangkaran.Sagot: Takong, 157. Kalesa Bugtong #425 Punong hirang sa kagawaran Pinili ng pangulong maglingkod sa bayan. Malaki kung bata,Lumiliit pag tumanda,Dahil sa kakahasa.Sagot: Gulok, 209. Kabaliktaran ng kabiguan. Ito ay isang masayang libangan na naging bahagi na ng mayamang kultura ng mga Pilipino. Nagtago si Pedro, nakalabas ang ulo.Sagot: Pako, 57. Nang isuot mo ito, araw ay natalo.Sagot: Sumbrero, 140. Sagot: Sombrero, 29. Bagamat maliit, marunong nang umawit.Sagot: Kuliglig, 24. PANGATNIG: Ano ang Pangatnig, Halimbawa ng Pangatnig, Uri, Atbp. Sinampal ko muna bago inalok. Sa ilalim ng panggulo, sa buhangin, I-drop ang sinturon. Nyt vastaus Bugtong #424 Sasakyang tagapaghatid kaninuman Itinatakbo ng kabayo sa daan. . Bumubukay walang bibig, ngumingiti ng tahimik.Sagot: Bulaklak, 15. Baka ko sa palupandan, unga'y nakakarating kahit saan. Mga Bugtong Tungkol sa Prutas. Matanda na ang nuno hindi pa naliligo. Maraming tubig, kung umagos ay tahimik.Sagot: Ilog, 54. Tatal na munti panggamot sa kati.Sagot: Kuko, 4. Sagot: Pusa 2. Nang lumaki ay dalawa. Hindi hayop hindi tao, nagsusuot ng sumbrero.Sagot: Sabitan ng Sombrero, 75. Ang pagbabahagi ng bugtong ay isang tradisyunal na sining ng pagsasalita sa Pilipinas. Dalawang patpat, sabay lumapat.Sagot: Gunting, 52. Bugtong, Bugtong: 490+ Mga Halimbawa ng Bugtong na may Sagot, 550+ Mga Halimbawa ng Salawikain (Filipino Proverbs), 200+ Mga Halimbawa ng Sawikain at Kahulugan, Noli Me Tangere Buod ng Bawat Kabanata 1-64 w/ Talasalitaan, SALAWIKAIN: 550+ Mga Halimbawa ng Salawikain (Filipino Proverbs), El Filibusterismo Buod ng Bawat Kabanata 1-39 w/ Talasalitaan. - Ito ay isang suliranin uri ng bugtong na sinusubok ang katalinuhan ng lumulutas nito. Ang sigaw ay malapit; ang bulong ay malayo ang sapit. Likidong itim, pangkulay sa lutuin. Gulay na granate ang kulay, matigas pa sa binti ni Aruray, pag nilaga ay lantang katuray.Sagot: Talong, 12. Maliit na parang sibat, sandata ng mga pantas.Sagot: Pluma o Pen, 78. salawikain tungkol sa pandemya. Pinagbigyan mo lang na isuot ito,Nagmataas pa sa iyo.Sagot: Sombrero, 143. Bahay ni Mang Kulas, nang magibay tumaas.Sagot: Payong, 83. Baboy ko sa parang, namumula sa tapang.Sagot: Sili, 18. Butasi, butasi, butas din ang tinagpi.Sagot: Lambat, 90. . . Tulisang kambal,May talim na taglay,Matagal nagkakagatan,Di pa nagkakasakitan.Sagot: Gunting, 210. Dalawang balon hindi malingon.Sagot: Tenga, 18. Huminto nang pawalan, lumakad nang talian.Sagot: Sapatos, 59. Wala pa ang giyera, wagayway na ang bandera.Sagot: Dahon ng Saging, 11. Tiniris mo na inaamuyan pa.Sagot: Surot, 5. Nakikipag-tayugan sa kalangitan, Sementado at may kakinisan, mapapadali ang lalakbayan, Usap-usapang di mapigilan, lumalaki ang tsismisan, Hindi ka pa gaanong nilalagnat, sakit ay di pa ganap, Maliit na sugat sa bibig, dahil sa tag-init at hindi sa tag-lamig, Ihip higop ang kailangan, upang ang musika ay mapakinggan, Kung puno na ang itaas ng bahay, dito tayo iniistama ng maybahay, Upuang may kamaharlikan, maraming adorno at kaborloloyan, Pagkain dito ay dekorasyon lamang, Nagsisilbing pobreng sabitan, Ito ang lugar na tinutulugan sa loob ng kabahayan, Aling bahagi ng katawan ang di naaabot ng mga kamay, Hindi pa inahin, marami pang bulateng kakainin, Mapulang mukha ay tinikan, ngunit busilak ang kalooban, Ang laylayan ay maikli, patalikwas pa ang lupi, Itim na tinta ang panulat, ng milyong kamay na kagulat-gulat, Kung si Kupido ay pakikinggan, Ito ay pinaka-mahalagang bahagi ng katawan, Lupang pinitik-pitik, naglalawa sa paligid, Masaya itong pagdiriwang, may banderitas sa bawat lansangan, Gatas na pinulbos at inasukalan, papel de hapon ang binalutan, Puting hamog na ikinuskos, sa mukhay nagpapa-alindog, Pilak na pulbos pag binilot, makamamatay kay Pepot, Naka-dikit ito sa balat, sumisipsip ito ng dugo, Pinakikinis niya ang kasuotan, habang idinadampi ang nagbabagang bakal, Kailangan pambalat ay pukpukin, bago ito makain, Di makita ay kaylapit, Kahit na pumikit-pikit, Lagi niyang kaharap ang mga ulap, Tagapag-hatid ng mga tao sa kaitasaan, sakay ang ibon sa kalangitan, Paglalarawan ang kanyang trabaho, kailangan niya ay makukulay na Oleo, Hindi hayop, hindi tao, etong pipeng si Crispino, Saranggolang naglalayag sa kalangitan, napapa-layo pa nito ang paglalakbay, Ama ng wikang Filipino, sa Pilipinas ay naging pangulo, Makinarya itong potograpo, mapararami litrato at manuskrito, Ingay ng paa sa kapaligiran, nagbibigay takot kung napakinggan, Mga batang may karalitaan, pakalat-kalat sa lansangan, Itinapon ko ang laman, balat ang iningatan, Nagpakalayu-layo ng libot, sa pinanggalingan din ang pasok, Mag-inang ibon dito tumigil, upang ipadama kanilang pag-giliw, Manok na nilugawan, patis at kalamansi ang kasamahan, mabilis nating papaspasan, Umagos na tintang may kabahuan, bulok na putik sa kanal-kanalan, Kalapastanganang napakasama, Pangalan ng bayaning dinadakila, Ipinangalan sa hamak na isda, Kapiraso itong papel na katunayan na bayad ka na sa anumang biniling gamit, Di lakatan, di rin latundan, pero saging itong may katabaan, Labanan ito ng pupugan, at matulis na tari ng kamatayan, Tumayo si Tarsan, nagsilayo ang mga indiyan, Di dapat na kulangin, di rin dapat pasobrahin, Barong itinatapis lamang, maaaring gawing kasuotan, Thailand ang pinanggalingan, Sa pitong magkaka-toto, lima lamang ang naging santo, Ikaw na humihiwa-hiwa, ay siya pang lumuluha, Kilalang instrumentong pangmusika, Anas ang napagsasayaw sa tugtog niya, Kung walang refrihidora, inilalagay dito pagkaing natira, Nagtanim ako ng granada sa krus na karsada, Pitong puno, pitong sanga, pitong pare ang nanguha, Ikutan nang ikutan, hindi naman nagkaka-bungguan, Noong bata ay may buntot, Noong lumakiy nagka-tuhod, Pambungkal sa lupang tatamnam, matulis at nadadala saan man, Prutas itong binibilli rin ng pera, dilaw ang balat, kampana ni Rosa, Bukol na mainit-init pa, parang bulkang sasabog siya, Hari ng karagatan, palikpik ang matatanawan, Isdang inasnan, nalusaw sa taguan, pinakinabangan, ginawang sawsawan, Mga paang may kalaparan, pakendeng-kendeng ang puting katawan, Maliit na daang parang eskinita, hindi naman ito lalaking silya, Dito ka maaaring manga-lumbaba, habang nanunuod sa may bintana, Umaatikabong takbuhan, Dapat ay mabilisan, Ingat kahit pinapalugitan, Sa mga linyang binabantayan, Mahabaang banal na awitan, ginagawa kung mahal na araw, Buto itong kinakain mo, balat ay tinatapon ng kusinero, Makulay na palabas sa mga kalsada, may banda at tanawing nagpapa-saya, Parang bakal na tadyang, trabahoy ihawan ng baboy, baka o isda man, Walang paay lumalakad, ang bakas ay nangungusap, Matamis na pinag-taklob, sintigas ng ulo ng niyog, Isang tingting na kay tigas, nang ikiskis ay nag-dingas, Ang taya ay pipiringan, Pamalo ay tangan-tangan, May inaasinta sa kataasan, Isda sa ilog nakukuha mo, tantang-tantangin lamang ang instrumento, Hatak dito, hatak doon, ipinapasok sa mainit na kulungan, Pukpok dito, pukpok diyan, bakal ay pinapantay, matitigas na bisig na pang-hanapbuhay, Maliit sa batya ang laki niya, lalagyan ng isasampay na kamiseta, Tangan-tangan sa umaga, galaw ng bansa ay nakikita, Pang-itaas at pang-ibabang pantulog, ginarteran o may asintos na tuhog, Makulay na sasakyang pribado, ginagawang taxi ng ibang tao, Tulog man o gising, kailangan itong gawin, Sa paghalik itoy ginagamit, kapareha ng labing umiibig, Apog, ikmo at bunga, pinagsama-sama upang magka-isa, Ito ay matatamisan, kahit hindi lagyan ng asukal, Buwan ng mga nangamatay, kaluluway ipinagdarasal, Wika ng musika, nababasa lamang ng musikero at musikera, Itim na tilamsik sa balat, Hindi mo mabaltak-baltak, Maliit lang at maaaring matapakan, bunduk-bundukan ang tirahan, Parang kinudkod na yelo, nasa malalamig na bansa lang ito, Maliit na tahanang napipinturahan, Dito nakahimlay ang pumanaw, Mga hudyong namamaskarahan, Paikut-ikot kung mahal na araw, May hinahanap sa kapaligiran, dadakpin at tatalian, Bulutong kung sa mukha, Kung sa pagkaiy ano kaya, Malayo sa siyudad ng kabihasnan, Sentro ng kultura sa lalawigan. Bugtong Hayop. Alalay kong bilugan, puro tubig ang tiyan.Sagot: Batya, 74. Malambot na parang ulap, kasama ko sa pangangarap.Sagot: Unan, 67. Sagot: Gabi 3. Narito ang mga halimbawa ng mga bugtong na may sagot na aming naayos ayon sa kanilang mga paksa. Lumalakad habang bata pa, Nakaupo kapag malaki na, Akoy lagi mong sinasamahan, kanarig kamay ay kaibigan, Naka-upo na ang anak, Gumagapang pa ang ina, Mabilog ang mata, Pinaka-matalino sa tingin ng iba, Koronang mapula ay katulad nito, lagi nang naka-kabit sa ulo, Ang mukhay parang tao, mataas lumukso, mabilis tumakbo, Batingaw ng bayan, Kulay ay may kapulahan, Berdeng kumot ng kalikasan, bumabalot sa pusalian, May pinto walang bintana, kinakahig upang magawa, Baston ng engkantada, nagniningning sa ganda, Bundok na bibitin-bitin, tinatangay ng hangin, Ang bahay ni Pedrito, walang pinto puro kwarto, May dila nga ngunit ayaw naman magsalita, kambal silat laging kasama ang isat-isa, itali o igapos kahit higpitan mo pa, tiyak silang sa iyo ay sasama, Ang utusan kong si Pedrito, palaging mainit ang ulo, Ang katawan ay bala, ang bituka ay paminta, Hindi hari, hindi pari, Ang suot ay sari-sari, Kung bayaan ay nabubuhay, kung himasin ay namamatay, Duguang buhok ni Letecia, sinipsip ng kanyang mga bisita, Lumalangoy sa ilug-ilugan, Puting-puti ang kasuotan, Walang itak, walang kampit, Gumagawa ng bahay sa pagkakakapit, Dalawang magkaibigan, may talim ang tiyan, matagal ng nagkakagatan di pa nagkakasakitan, Mga eroplano sa kalawakan, dumadapo sa mga puno sa kagubatan, Bahay ni Nano, walang bintana, walang pinto, Hindi akin, hindi sa iyo, ari ng lahat ng tao, Isang hukbong sundalo, dikit-dikit ang mga ulo, Tag-ulan o tag-araw, hanggang tuhod ang salawal, Bisitang hindi inaasahan, nauuna sa hapag kainan, Umupo si itim, sinulot ni pula, Lumabas si puti, bubuga-buga, Isda ko sa tabang, pag nasa lupa ay gumagapang, Ibon kong kay daldal, Ginagaya lang ang inuusal, Hinila ko ang baging, nag-iikot ang matsing, Nagsaing si Kurukutong, kumukuloy walang gatong, Mapa-tubig mapa-lupa, Ang dahon ay laging sariwa, Dalawang magkapatid, Sa pagdarasal ay namimintig, Lumangoy lang si Kana, Naghiwalay na ang sapa, Kapag bago ay mahina, Matibay kapag naluma, Pangyayari sa sandaigdigan, Nakikita sa loob ng tahanan, Lumalalim kung bawasan, Bumababaw kung dagdagan, Hindi hayop, hindi hunghang, Lumuluha ang abutan, Kung mahiga ay patagilid, Kung nakatayo ay patiwarik, Bahay niya ay pitong labak, Pitu-pito rin ang anak, Tumingin ka sa akin, ang makikita moy ikaw din, Munting siit na bumaon, Sa daliri ni Corazon, Pritong saging sa kalan, Lumutong pagkat dinamitan, Kawayang pinasakan, Nagniningning sa kaliwanagan, Karaniwan ito ay mestiso, nauubos sa kasusulat ng maestro, Modelo sa katauhan, tinitingala ng kalahatan, Lalagyan ng kaisipan, Tumatawid sa karagatan, Apat na magkakapatid, Sabay sabay ng sumisid, Kabiyak na suman, magdamag kong binantayan, Baboy ko sa Bukidnon, kung hindi mo sakyan hindi lalamon, Hindi madangkal, hindi madipa, pinagtutulungan ng lima, Dalawang magka-agapay na katawan, ginagawang akyatan, Ang labas ay tabla-tabla, ang loob ay sala-sala, Sariling-sarili mo na, ginagamit pa ng iba, Bugtong kong sapin-sapin, naka-sabit, naka-bitin, araw kung bilangin, isang taon kung tapusin, Walang pintong pinasukan, naka-pasok sa kalooban, Nung bata pa ay apat ang paa, nang lumaki ay dalawa, nang tumanda ay tatlo na, Kung ano ang iniisip ni Beho, siya namang sinusulat ni Tsikito, Noong malinis ay hinahamak, nang magka-guhit ay kinausap, Dugtong-dugtong, kabit-kabit, pagkabilis-bilis, Mga paay walang baywang, may likod walang tiyan, Langit sa itaas, langit sa ibaba, tubig sa gitna, Maliit pa si Nene, nakaka-akyat na sa tore, Sa araw ay nahihimbing, sa gabi ay gising, Kung kailan ka tahimik, saka nambubuwisit, Dalawang batong maitim, malayo ang nararating, Tubig na pinagpala, walang makakuha kundi munting bata, Isang bakud-bakuran, sari-sari ang nagdaan, Maganda kong senyorita, susun-suson ang saya, Nang munti pa ay paru-paro, nang lumaki ay latigo, Gulay na granate ang kulay, matigas pa sa binti ni Aruray, pag nilaga ay lantang katuray, Gulay na may arte ang porma, berdeng buhok tinirintas sa umaga, Hugis-puso, kulay ginto, anong sarap kung kagatin, malinamnam kung kainin, Bulaklak muna ang dapat gawin, bago mo ito kanin, Binili ko nang di nagustuhan, ginamit ko nang di ko nalalaman, Naabot na ng kamay, ipinagawa pa sa tulay, Nagtanim ako ng isip sa gitna ng tubig, dahon ay makitid, bunga ay matulis, Bahay ni San Vicente, punung-puno ng diyamante, Sapagkat lahat na ay nakahihipo, walang kasindumit, walang kasimbaho, bakit mahal natit ipinakatatago, Instrumentong pang-harana, hugis nito ay katawan ng dalaga, Buklod na tinampukan, saksi ng pag-iibigan, Hindi ako sikat na pilosopo, tulad ng henyong kapangalan ko, pero mahal din ako ng tao, dahil kinakainan ako, Isang pirasong tela lang ito, sinasaluduhan ng mga sundalo, Kay lapit-lapit na sa mata, hindi mo pa rin makita, Kung tawagin nilay santo, hindi naman milagroso, Ito namang pinsan ko, Saka lang kikilos kung pinapalo, May puno walang bunga, may dahon, walang sanga, Nang maglihiy namatay, nang manganak ay nabuhay, Bumili ako ng alipin, mas mataas pa sa akin, Ihagis mo man kahit saan, sadyang babalik at babalik sa pinanggalingan, Hindi hayop, hindi tao, nagsusuot ng sumbrero, Ang distansiyay dagat na malawak, Sa mahabang kawad lang ay makapag-usap, Dalawang kuwebang naglalabas ng tubig, pagkaraay naman agad binabalik, Anong meron sa jeep, tricyle at bus na wala sa eroplano, Butong binalot ng bakal, bakal na binalot ng kristal, Abaruray, Abarinding, kung maalinsangan ay kumekendeng, Dalawang magkaibigan lakad ng lakad, wala namang patutunguhan, May alaga akong hayop, malaki ang mata kaysa tuhod, Bituing butot balat, kung pasko lamang kumikislap, Daang nagpapa-ikli sa lakbayin mo, maaaring gawa sa bato, bakal o kahoy, Kalesa ko si Infanta, Takbo ng takbo pero naka-para, Kung araw ay patung-patong, kung gabiy dugtung-dugtong, Sumbrero ang panakip natin sa ulo, Ito naman ang panaklob sa bahay ni Lolo, Malaki kung bata, lumiliit pag tumanda dahil sa kakahasa, Ipinalilok ko at ipinalubid, naghigpitan ang kapit, Isang silong tanikala, sa leeg iniakma, Ang magsuot diwata, Gumagandat gumagara, Hindi tao, hindi hayop, may katawan, walang paa, may ilong walang mukha, may tenga walang ulo, Mapa-gabi, mapa-araw, walang tigil sa kadadaldal, Ngunit kapag nakainisan, atin itong pinapatay, Makina kong si Moreno, nasa puwit ang preno, Hindi tao, hindi hayop, ngunit nagbibigay ng init sa katawan, Korteng bunduk-bundukan, itinataklob sa ulo ninuman upang hindi mainitan o maulanan, Malakas na panawag ko, Hihinto ka pag hinipan ni Kabo, Mga salitang dapat maunawaan, Di dapat iparinig kaninuman, kaya dapat mata lang ang gumalaw, Urong-sulong, panay ang lamon, urong-sulong lumalamon, Sundalong bakal, kabukiran ay pinapatag, hinihiwalay nito mga batong nakalatag, Ospital ng mga sasakyan, kung may sakit ay nilulunasan, Kapag itinaas ay nagpapalakpakan, Kapag ibinaba ay nag-uuwian, Iniinom ito ng pluma, upang ang sulat ay mapa-ganda, Nakapananakit itong sandata, gawa lamang sa sanga, balat at goma, Matotorete ka sa kataasan, Makikita mo na rito ang malayong kapaligiran, Batong pang-arkitekturang may kalamigan, maaaring gawing dingding ng tahanan, Maingay ang paligid kung itoy hihipan, bagong taon na nga para sa kabataan, Higanteng sasakyan isa lang ang laman, Binubungkal nito ang anumang maraanan, Daanan ng tubig sa ilalim ng lupa, kung mabubutas ito lagot ka sa mikrobyo, Mga isdang nagsisiksikan sa latang kanilang tirahan, Malambot na kalamay na may katamisan, malinamnam at gawang Kapampangan, May binti, walang hita, may balbas, walang baba, may matamis, nginunguya, Gatas na inasukalan, selopeyn ang pinagbalutan, Maputing-maputing parang Chinita, pag pinakuluan sa mantika ay namumula, Buhos ng tubig na umaabot sa kaitaasan, tumatalon sa ilog-ilogan, Akoy iyak ng iyak, patuloy ang agos ng luha, kahit daanan ng tubig ay biyak, nilabas ko lang ang galit hanggang itoy maging bula, Problemang pang-kalikasan, naghahatid ng maraming kamatayan sa hayop man o sa halaman, Mananayaw na puti ang kasuotan, nagpapabulaklak sa manggahan, Likido ang ikinabubuhay niya, Hangin ang ikinamamatay niya, Dalawang suklob na pinggan, punong-puno ng kayamanan, Bugtong-bugtong, hindi mabitawan kahit may kasalanan, Nang ihulog koy buto, nang hanguin koy malaking trumpo, Munggo ito na ipinunla sa taniman, naging puno itong walang dahon malalabay, Pamalo ni Mang Selo, mula paa hanggang ulo, niluluto mo mo rin ito, Namunga na nga talaga, bakit nakakalbo pa, Balat ay berde, butoy itim, laman ay pula, Turingan mo kung ano siya, Isdang parang ahas, sa karagatan pumapa-gaspas, Nakapag-lalakad at nakalilipad, Kung minsay parang estatwang panatag, negrung-negro sa kaitiman, pakpak ay kakintaban, Hindi platero, hindi kusinero, nagbibili ng pagkain o perlas na maningning, Damit niya ay dilaw na may bandang itim ang mga kulay, pangil ay nanggigigil, mga kuko ay sisikil, Malakas at mabikas na sigaw ng tandang sa madaling araw, Dalawang ibon inutusan nang humupa ang bagyot ulan, lumipad sa kapaligiran, si Noah ay binalitaan, Aling hayop sa mundo, lumalakad ay walang buto, Manok kong itim, nang putulan ng dila, saka pa nagsalita, Laro ito ng talunan, taas ang binibilang, di mo dapat sayaran ang dangkal na sukatan, Lambat ang kanyang dala-dala, sa ilog at dagat nagpupunta, Pahaba itong mangga, kahel ang kulay pag nahinog na, Kailangan mo ito, upang sarili mo ay itago, Kung gusto mo tumagal pa ang aking buhay, kailangang akoy mamatay, Nagkakahig sa lupa, hanap ay uod na dakila para sa anak na kaawa-awa, Tunog ito ng kalungkutan, sumasabay sa sinumang luhaan, Kapag busog ay naka-tayo, kapag gutom ay naka-yuko, Tubig na sakdal linaw, natipak, nahahawakan, Isang taon inabangan, nang mahuliy saka pinawalan, Nagsaing ako ng apoy, Tubig ang iginatong, May tubig na pinagpala, walang makakakuha kundi bata, Isang panyong parisukat, kung buksay nakakausap, Aling ibon dito sa mundo ang lumilipad at sumususo ang anak, Tubig na nagpapa-taranta, Aakyatin pa sa puno upang makuha, Kapag bumabaha sa paliguan, mga liyabi ang kanyang tangan-tangan, Ibinabalot sa balikat ninuman, lalot malamig ang kapaligiran, Dula itong nagtatampok sa krus ni Kristo, na natagpuan ni Elena at Konstantino, Masakit na pag-iktad ng kumukulong mantika, kapag may pinipiritong isda, Ang ulo ay kabayo, Ang leeg ay pare, Ang katawan ay uod, Ang paa ay lagare, Pinakinggan niya ako, pinakinggan ko siya, Munting karton ito na kinamprentahan ng iyong pangalan, telepono at tirahan, Kahoy, bato o bakal na may kataasan, dito pinararangalan ang bandila ng kabansaan, Malakas na iyak ng kalungkutan, ng isang namatayan na nagmamahal, Kabaligtaran ng kabiguan, simbulo ng lawrel sa labanan, damdamin ay puno ng katuwaan, Sisidlang papel na kono ang hugis, malalagyan ng maning mainit, Mga daliring naglalabanan, sa lamesa nag tunggalian, Bituin itong nagniningning, malalim ang nararating, Dadalhin ka nito sa ilalim ng karagatan, upang si Marino ay makapanayam, Likidong may kaasiman, nagpapangiwi kaninuman, Mga dumi sa kapaligiran, Di nilalanggam tulad ng asukal, Hindi hayop, hindi tao, kumakain ng itim na damo.